Leo Sienot: “Eigenlijk was ik een soort kleine dictator”

Leo Sienot op Kaderock 2009 met Orange Snow

Muzikale alleseter Leo Sienot ademt muziek. Als hij niet bezig is met eigen projecten als singer/songwriter of met zijn band Orange Snow, dan kun je hem wel in zijn thuisstudio 'Studilio' vinden om de laatste hand aan een ander zijn productie te leggen. Uiteraard weerhoudt dit drukke schema Leo er niet van geregeld het podium op te zoeken en het zoet van het applaus te proeven.

Hoe is het allemaal begonnen?

“Ik was een jaar of 14-15 toen ik voor het eerst op het podium stond. Het was loei eng, dat weet ik nog wel. Ik speelde toen in een schoolbandje en we speelden als eerste na de pauze. Het was ook niet een klein podium of zo, maar meteen in aula. Het gordijn ging open en daar stonden we dan ten overstaande van leerlingen, leraren en ouders.”

De allereerste keer is uiteraard zeer spannend. Wanneer was je over die spanning heen?

“Eigenlijk was ik vrij snel over mijn nervositeit heen. Nervositeit komt toch naar voren uit een stuk onzekerheid. Als je boven het materiaal kunt staan, hoef je ook niet nerveus te zijn. Ik kan bijvoorbeeld drie van de vier sets vrij spelen, maar bij de vierde set, doordat ik dan als begeleider van een artiest speel, toch nerveus zijn. Nu voel ik bij het eerste nummer tijdens een optreden van m'n eigen band nog wel wat spanning, maar daarna niet meer. Bij mijn eindexamen aan het Conservatorium was ik wel nerveus, maar dan moet je ook presteren voor een commissie. Dat waren ook écht stukken hè? Dat is toch anders. Tijdens de Cd-presentatie van Orange Snow was ik weer totaal niet zenuwachtig, terwijl de rol van frontman toch extra druk legt.”

Wat is het verschil tussen een leidende en een andere rol in een band?

“Het gaat niet zo zeer om de leidende rol in de band, want dat kan ook de gitarist zijn. Als de gitarist degene is die de muziek schrijft en de arrangementen bepaalt, is hij vaak de muzikale leider. In de schoolband was ik niet de frontman, maar had ik wel een leidende rol. Eigenlijk was ik een soort kleine dictator. Ik schreef namelijk de muziek van alle nummers. De rol als frontman is wel anders, dan moet je toch een bepaalde aandachtsgeilheid hebben. Een drummer haalt denk ik meer voldoening uit andere aspecten van het optreden.”

Wat is het verschil tussen optreden en repeteren?

“Bij repetities voer je de nummers eigenlijk beter uit. Live speel je, denk ik, op 80% van je kunnen en dan heb je écht goed gespeeld! Dat merk je ook als je opnames maakt van een live optreden. Voor je gevoel liep het als een trein, maar als je het terug hoort, blijkt dat toch wat tegen te vallen. Dat komt ook door die enorme adrenalinestoot die je op het podium krijgt. Dat is het grote verschil: die adrenalinestoot.”

Wat geeft je de grootste kick tijdens een optreden en wat is de grootste tegenvaller?

“De grootste kick is als het publiek helemaal gaat voor je. Zeker als mensen één van je eigen liedjes meezingen. Een optreden wordt lastiger als het geluid tijdens de soundcheck goed was, maar tijdens het optreden beduidend minder is, of als het binnen de band om een onverklaarbare reden maar niet wil lopen.”

Voor welke artiest heb je op het podium de meeste bewondering en welke artiest heeft je voorkeur op opnames?

“Live heb ik dat met U2. Bono heeft zo’n enorme aanwezigheid op het podium. Of je nou van zijn stem houdt of niet, maar die man zou een kerkdienst van 50.000 man kunnen leiden met zijn stem en iedereen zou hem volgen. ‘Offline’ ben ik helemaal gek van Tim Christensen. Die heeft een geweldige band en schrijft zulke goede liedjes, dat ik zelf bijna zou stoppen met schrijven. En mijn grote gitaarvoorbeeld is Scott Henderson, een geweldige Jazz/Rock gitarist.”

Je speelt live voor je beroep, maar ook voor je plezier. Wat is het verschil?

“Als professional moet je mensen vermaken en speel je toch om brood op de plank te krijgen. Daar zitten soms opdrachten bij dat je gewoon je cash wilt pakken en weer weg wilt. Ik speel dus liever mijn eigen muziek voor 50 man publiek, dan covers voor 1.000 man. Met Orange Snow of als singer/songwriter is het oneindig veel leuker, dan leg je er desnoods op toe.”

Op welk podium wil je ooit nog eens spelen?

“Dat zou een stadion optreden moeten zijn. Twee jongens uit mijn band hebben eens in het voorprogramma van Guus Meeuwis opgetreden in het Philips Stadion en in het stadion van Heerenveen. Die vertelden hoe fantastisch dat was om mee te maken. Een stadion dus, dat lijkt me té bizar. Paradiso lijkt ook gaaf hoor, maar zo’n grote show voor tienduizenden mensen… Ik heb er wel eens aan mogen proeven hoor. Bv in de jaarbeurs voor zo’n 6.000 man met van die 5x5 schermen achter me, waar je dan heel groot op staat, maar dat is toch niet helemaal vergelijkbaar.”