 |
| Marjolein gaat compleet op in Jua's muziek |
Wat is je bijgebleven van je eerste stapjes op het podium?
“In het begin is het allemaal heel spannend en ben je bang dat je de tekst vergeet, maar podiumvrees heb ik nooit echt gekend. Ik stond ook al op mijn zesde op het podium in diverse musicals, koren en toneelstukken. Vooral de kostuums vond ik toen natuurlijk prachtig.”
Podiumvrees heb je niet, maar wanneer is de spanning rond een optreden veranderd?
“Eigenlijk veranderde het toen ik zes jaar geleden met Jua aan de gang ging. Nu voel ik nog wel een beetje gezonde spanning bij een optreden, maar het heeft met vertrouwen te maken. Jua is mijn eerste, echte, grote band en we hadden vrij snel een drukke periode met vijf optredens in drie maanden. Dan gaat het hard. De eerste keer samen op het podium vond ik heel spannend, maar zodra je de tekst, de muziek en de gitaarstukken kent, kun je meer op het publiek letten. Die eerste ontwikkeling is leuk, want we vonden in het begin alles goed en waren heel tevreden over onze nummers en optredens. Pas als je het terugziet, word je kritisch en wil je ineens weer veel verbeteren. In die fase ga je letterlijk met van alles aan de slag. En kun je wat doorslaan in bijvoorbeeld het opstarten van allerlei webpagina’s. Je wilt overal te vinden zijn: Hyves, Facebook, Twitter. Ik weet nog dat Dennis (Postma, bassist van Jua) tegen mij zei: Zullen we ons maar gewoon op de muziek richten?”
Je zingt in meerdere talen. Welke talen zijn dit en welke taal is het moeilijkst om live te brengen?
“Dat klopt. Ik zing natuurlijk in het Engels, maar ook Frans, Swahili en Arabisch. Nederlands ontbreekt gek genoeg nog. Daar moeten we echt eens verandering in brengen. Arabisch is van de verschillende talen wel het lastigst, omdat het al zo lang geleden is dat ik in het noorden van Afrika studeerde. Ik studeerde Islamitisch recht en kwam dus in aanraking met Frans en Arabisch. De klanken van Arabisch zijn moeilijk. Het komt ook anders over dan bijvoorbeeld Swahili. Arabisch is wat harder, daar waar Swahili heel open en vrolijk klinkt. Zeker nu we wat meer de swingende kant opgaan met Jua, vind ik het echter het leukst om in het Frans te zingen. Ik vind het een fantastische taal en ik ben fan van Franse chansons.”
Hoe bereid jij je voor op een optreden?
“Je bedoelt een uur of zo voor het optreden? Dan ben ik altijd stil. Na het optreden ben ik heel blij en enthousiast, maar vooraf trek ik even naar de achtergrond om me spiritueel voor te bereiden; even mijn geest leegmaken. Het liefst met een rosétje. Niet dat ik me vol laat lopen hoor, maar even ter ontspanning.”
Wat is het verschil tussen Marjolein op het podium en van het podium?
“Op het podium ben ik heel zelfverzekerd. Er gaat dan een soort knop om en dan zijn de zenuwen in één keer weg. Behalve als er iets fout gaat natuurlijk. Dan denk je toch even: Oh, oeps en nu? Gelukkig gebeurt dat niet vaak en hoeven we elkaar bij Jua alleen maar even aan te kijken om het weer recht te zetten. Ik vind het heerlijk om contact te maken met de bandleden. Bij instrumentale stukken hoef ik bijvoorbeeld ook niet vooraan te staan. Dan loop ik even naar de drummer, want mensen willen ook wel eens zien wie daar zit en ze zitten tijdens een solo echt niet te wachten op een zangeres die daar een beetje met haar armen staat te zwaaien. Het is ook erg leuk om iemand anders de kans te geven om naar de voorgrond te treden.”
Wat is je grootste angst tijdens een optreden en wat geeft je de grootwww.jua-music.nlste kick?
“Jezelf niet kunnen horen, vind ik het ergst. Dan ben je gewoon klaar. Als je vals zingt is dat namelijk het eerst wat opvalt. Iedereen hoort dat. Slaat een drummer per ongeluk verkeerd, dan heeft het publiek het vaak niet door. Maar als een uithaal niet zuiver is… Dat is wel mijn grootste angst, daarom heb ik live ook wel eens bewust iets anders gedaan om te zorgen dat ik niet fout kon gaan. De grootste kick geeft het toch wel als de interactie met het publiek goed is. Zeker als zij uit hun dak gaan, dan kan ik ook helemaal los. Wij hadden dat bijvoorbeeld toen we in Duitsland speelden op een boerderij en tijdens de internationale vrouwendag in Tilburg. Het hoeft dan niet vol te staan, maar het doet wat met je als het publiek laaiend enthousiast is!”
Wie is je grootste voorbeeld op het podium?
“Moeilijk om daar antwoord op te geven. Ik zoek het meestal niet in de commerciële hoek. Wende Snijders is wel mijn voorbeeld. Dat komt ook weer door mijn liefde voor Franse chansons. Ik heb haar gezien op The Hague Jazz. Zij is fan-tas-tisch op het podium. Haar gezichtsuitdrukkingen, de manier waarop ze staat, danst, echt super. Er staat écht iemand! Maar het is altijd lastig om daar iets van over te nemen. Wij speelden bijvoorbeeld tijdens Mozaïek Festival en toen waren we allemaal in het rood/zwart gekleed. Dat was geweldig, maar is heel anders dan dat je in Lokaal Vredebreuk staat. Als je dan heel theatraal doet, staat iedereen je toch wat vreemd aan te kijken.”
Op welk podium zou je komend weekend optreden als je zelf mocht kiezen?
“’t Paard in Den Haag lijkt me mooi. Ik kan veel verzinnen, maar het grootste poppodium in je eigen stad zie ik wel zitten. Laat Ahoy of zo nog maar even zitten. Daar moeten we nog even voor door oefenen.”
Je hebt vroeger ook aan toneel gedaan. Zou je dit nog eens willen oppakken?
“Ik zou graag nog wel bij een musicalgroep willen of zo. Ik ga namelijk graag naar musicals als Miss Saigon. Niet dat ik dan meteen een hoofdrol zou willen, maar toch. Het lijkt me erg leuk. Maar ja, je kunt niet alles willen in het leven. Wees tevreden met wat je hebt en geniet ervan. Het gras bij de buren is zeker niet groener.”
Voor meer informatie over Jua surf je naar: www.jua-music.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten